รีวิว: Dracula Episode 3 ข้อเสียเปรียบแรกและสำคัญที่สุดที่ ‘Dark Compass’ ได้รับจากการที่ไม่มีคู่ปรับที่มีค่าสำหรับ Count เมื่อซิสเตอร์อกาธาหายไปแล้วไม่มีใครเข้มแข็งพอที่จะยืนหยัดต่อสู้เขาได้ แม้ว่าเราจะมีโซอี้ผู้เป็นผู้อุปถัมภ์ของอากาธาเธอก็ไม่ได้มีเสน่ห์หรือมีชีวิตชีวาเหมือนบรรพบุรุษของเธอ เธอน่าจะเป็นทั้งหมดนั้นและอื่น ๆ อีกมากมาย แต่ตัวละครของเธอไม่ได้รับการรักษาที่เธอสมควรได้รับ ซึ่งทำให้รู้สึกว่าไม่มีใครที่สามารถจะต่อกลอนกับแดรกคิวลา      ได้เลย จึงขาดความสนุกไปอย่างมาก ในขณะเดียวกันเราก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวละครสำหรับแดรกคิวลา เขายังคงเป็นตัวละครที่น่าดึงดูดและยากต่อการต่อต้าน แต่มีการลดความน่ากลัวและความน่ากลัวที่การปรากฏตัวของเขาได้รับคำสั่ง เราไม่รู้สึกกลัวเขาอีกต่อไปและแม้ว่านี่จะเป็นเครื่องหมายของความอ่อนแอของเขาและสิ่งต่าง ๆ ที่นำไปสู่การล่มสลายของเขาในที่สุด แต่อาร์คทั้งหมดดูเหมือนว่ายังไม่สุก นอกจากนี้ไม่เหมือนตอนก่อนหน้าซึ่งแต่ละประเภทมีประเภทและบรรยากาศที่กำหนดของพวกเขาเองอันนี้ดูเหมือนไม่มีทิศทาง มันไม่ได้เป็นเรื่องสยองขวัญที่น่าสนใจไม่ได้เป็นความลึกลับที่ครอบงำ บรรยากาศของหนังดูทันสมัยขึ้นจนขาดเสนห์ของความน่ากลัว ความขลังของตัวแดรกคิวลาเอง ด้วยอุปกรณ์ที่ทันสมัยในการจับตัวเขาไว้ทำให้อารมย์ของผู้ดูถึงกับเปลี่ยนขั้วคล้ายดูหนังสมัยใหม่ อย่างดีที่สุดดูเหมือนว่าจะเป็นละครผู้ใหญ่เรื่องหนึ่งที่มีสโนว์บอลเมื่อไม่มีเจ้าชายในหมู่แวมไพร์ Claes Bang ยังคงแน่วแน่ต่อตัวละครและรักษาระดับ Count, สุภาพและมีไหวพริบ เขายังเปิดเผยถึงความอ่อนแอในตัววายร้ายซึ่งรู้สึกว่าถูกบังคับในเรื่องของการเขียนด้วยความสง่างาม อย่างไรก็ตามเขาไม่เพียงพอที่จะบันทึกตอนที่ค่อนข้างน่ากลัวในซีรีส์ที่น่าสนใจ ‘เข็มทิศแห่งความมืด’ พยายามผูกปลายทั้งหมดที่หลวม นำเสนอเหตุผลเชิงเหตุผลสำหรับจุดแข็งและความกลัวของ Dracula มันเตรียมพื้นสำหรับฉากสุดท้ายของละครที่ทำให้ละครเรื่องนี้จบลง อย่างไรก็ตามวิธีการและจุดจบไม่เป็นที่น่าพอใจ อาจเป็นเพราะความหลงใหลในความมืดมนของยุควิคตอเรีย แต่ฉันพบว่าสภาพแวดล้อมที่ทันสมัยค่อนข้างน่าเบื่อ ‘Dracula’ ควรจะออกมาพร้อมกับเสียงปัง แต่มันพังใต้น้ำหนักของความสามารถของตัวเอง หวังแต่เพียงว่าใน EP. หน้าจะกลับไปสู่ยุคเดิม ยุคของความน่ากลัวเคล้าบรรยากาศเก่าๆ ที่ชวนให้เราติดตามมากว่าตอนนี้ที่ดูไม่มีอะไรเลย แล้วเราจะรอตอนต่อไปเพราะด้วยเนื้อเรื่องก็ชวนติดตามอยู่ไม่น้อย  

ความรู้สึกอึดอัดที่ยากจะบรรยายเป็นตัวหนังสือได้ห้อมล้อมรอบตัวเรือเปรียบเสมือนหมอกที่คอยติดตามคุณไปทุกที่เพื่อให้ความรู้สึกไม่มั่นคงในสายตา คุณรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น               แต่คุณก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนจะมีความชัดเจนและยังคุณจะถูกหลอกลวงอย่างง่ายดาย หากตอนแรกเป็นหนังสือของแบรมสโตเคอร์ผู้อ่านคนนี้จะอ่านคล้ายกับอากาธาคริสตี้ลึกลับมากกว่า Agatha และ Dracula ดื่มด่ำกับเกมแมวและเมาส์อีกเกมหนึ่งซึ่งมักจะพยายามทำให้ดีที่สุดผ่านการซ้อมรบทางจิตวิทยาและไหวพริบแบบหนึ่งคู่ มันเป็นการแข่งขันที่เกิดขึ้นในสวรรค์ อย่างใดอย่างหนึ่งจะไม่ทำให้รู้สึกโดยที่อื่น ๆ แม้จะเป็นช่วงเวลาที่แสนสนุก แต่ตอนนี้ค่อนข้างน่าเบื่อ รันไทม์ที่ดูเหมือนว่าจะมีลมพัดผ่านในตอนก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะนานเกินไปสำหรับเรื่องนี้และใคร ๆ ก็บอกได้ว่ามันเป็นเพราะนักเขียนเริ่มให้ความสำคัญกับตัวละครหลักมากเกินไปที่จะให้ความสนใจอย่างมาก เวลาที่ Dracula และ Agatha อยู่บนหน้าจอเราหลงรัก การแสดงของพวกเขาทำได้สมบูรณ์แบบและประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมจนเราเชื่อในสิ่งที่ได้รับรู้มา เราถึงกับได้เห็นแดร๊กคูล่าเล่นไพ่ล่อลวงของเขาและความบิดเบี้ยวทางเพศของเขาก็เป็นสิ่งที่ดี Gatiss และ Moffat ยกระดับตัวละครคลาสสิกไม่ใช่แค่ในระดับของความกระหายเลือดของเขาและหลาย ๆ วิธีที่เขาสามารถสร้างความสยองขวัญได้อย่างน่าสะพรึงกลัว แต่ยังใช้อุบายที่เขาใช้เล่นกับอาหารของเขาและความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ถูก จำกัด ด้วยข้อจำกัด ที่คนอื่นจะยอมรับไม่ได้ เขาให้ความสำคัญกับคลาสและพรสวรรค์และน้ำใสใจจริงเหนือสิ่งอื่นใดคือสิ่งที่ทำให้เขาเย้ายวนยิ่งกว่าที่เขาเป็น แต่ในการกล่าวถึงคุณสมบัติที่น่ารักเหล่านี้ของเขาผู้เขียนก็เล่นกับความคิดของทุกสิ่งที่ถูกพิจารณาว่าเป็น “ไม่บริสุทธิ์” กลับมาที่การขาดดุลของตอนนี้รันไทม์อาจจะสั้นกว่าซึ่งในที่สุดแผนการก็อาจจะรุนแรงขึ้น ‘Blood Vessel’ ควรจะเล่นเหมือนการเผาไหม้ที่ช้าและในระดับที่ดี แต่มีบางครั้งที่คุณต้องการให้ฉากหนึ่งหรือสองฉากถูกตัดออกและสิ่งต่าง ๆ จะเคลื่อนไหวเร็วขึ้น โดยรวมตอนที่สองของ ‘Dracula’ มีส่วนร่วมมากพอ แต่ก็ไม่น่าดึงดูดเท่าตอนแรก มันดูเอื่อยไปสักนิดจนแทบจะงีบหลับไปสักครู่ก็เป็นไปได้ แต่ไม่ว่าคุณจะมีข้อสงสัยอะไรก็ตามในตอนนี้ทุกอย่างจะถูกล้างออกด้วยตอนจบของกรามที่ทำให้คุณต้องดูว่าแดรกคิวลาต่อไปคืออะไรและมีสิ่งที่น่าค้นหายังรออยู่

ในการวิเคราะห์ของคุณเคานต์แดรกคิวลา ซิสเตอร์อกาธา เรียกการกินเลือดของเขาว่าไม่ใช่การกินไปเพื่อเป็นอาหารสำหรับการอยู่รอดของชีวิต แต่เป็นการติดยาเสพติดชนิดหนึ่งที่ต้องทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบไม่มีที่สิ้นสุด ในตอนที่สองดำเนินต่อไปกับการเดินทางของ Dracula ที่มีความพยายามไปยังประเทศอังกฤษซึ่งจะทำให้เรามีความเข้าใจในตัวละครของเขามากขึ้น คุณสามารถบอกนักล่าได้มากมายเกี่ยวกับวิธีการล่าสัตว์และตอนนี้ให้พื้นที่การล่าสัตว์แก่แดรคคิวล่า ในขณะที่การหาประโยชน์ก่อนหน้าของเขาเกี่ยวกับการฆ่าคนนี้แสดงวิธีการคำนวณของเขาและการจัดการที่ขี้เล่น แดร๊กคูล่าฆ่าแม่ชีทั้งหมดแบบน่าสยดสยอง เขาใช้ทั้งเล่ห์และกลในการที่จะได้รับเชิญให้เขาไปในโบสถ์แห่งนั้น เขาต้อนมีน่าและอกาธาจนเข้ามุม แต่กลับปล่อยให้มินาไป แต่อกาธายังคงอยู่ในเงื้อมมือของเขา เขารู้สึกหลงใหลในตัวเธออย่างชัดเจนและมีความรู้สึกร่วมกันดังนั้นแทนที่จะฆ่าเธอในทันทีเขาจึงตามใจเธอในการสนทนาเสมือนจะดูใจเธอ ในฐานะที่เป็น Goldmine แห่งความเฉลียวฉลาดและการเสียดสีที่เธอเป็น Agatha พิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นเพื่อนที่ดีนับ Dracula เล่าเรื่องราวของวิธีหลังจากออกจากคอนแวนต์ในฮังการีเขาพบทางขึ้นเรือไปอังกฤษ ในขณะที่เล่นเกมหมากรุกกับเธอเขาบอก Agatha เกี่ยวกับผู้โดยสารทุกคนพลวัตของพวกเขากับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาอยู่ที่ไหนและวิธีการที่พวกเขาเชื่อมต่อ มันแพร่กระจายออกมาเหมือนปริศนาต่อหน้าเธอและแม่ชีต้องพบชิ้นส่วนที่หายไปถ้าเธอจะรอดจากการเผชิญหน้าในครั้งนี้ หลังจากเหตุการณ์ที่น่าตกใจในตอนแรกการแสดงกระโดดขึ้นไปบนเรือที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง มันกำจัดปีศาจออกจากความสะดวกสบายและความปลอดภัยของปราสาทของเขาและทำให้เขาขึ้นเรือที่เขาถูกล่อลวง ซิสเตอร์อกาธาพยายามที่จะเอาชีวิตรอดอย่างเต็มที่และอยู่ท่ามกลางเกมหมากรุกที่ให้โอกาสเธอได้สัมภาษณ์นักล่าของเธออย่างใจจดใจจ่อ ในขณะที่ตอนแรกที่เล่นออกมาเหมือนหนังสยองขวัญตอนที่สองไหลในเส้นเลือดของความลึกลับฆาตกรรม เท่านั้นเรารู้ดีว่าใครเป็นผู้กระทำผิด มันใช้น้ำเสียงของจิตวิทยาสยองขวัญซึ่งเตรียมเราให้พร้อมสำหรับความจริงที่ว่าตอนต่อไปสามารถกระโดดเข้าไปในประเภทที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง สิ่งนี้ทำให้เรื่องราวสดใหม่และเราถูกดึงเข้าไปเพื่อค้นหาสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างน่าพิศวงและชวนสงสัยเป็นอย่างมากให้เราร่วมกันค้นหาความจริงและวิธีการที่จะเปิดออกสำหรับผู้โดยสารบนเครื่องบิน

Mark Gatiss และ Steven Moffat ก่อนหน้านี้ทำให้เราตื่นตากับการตีความสมัยใหม่ของ Sherlock และอีกครั้งที่พวกเขาได้ดัดแปลงวรรณกรรมคลาสสิกอีกเล่ม น้ำเสียงแบบกอธิคแห่งยุควิคตอเรียนภาพที่น่าสะพรึงกลัวและความพยายามอย่างกล้าหาญที่จะทำให้สยองขวัญก้าวหน้าไปอีกขั้นด้วยการเพิ่มการบิดและความประหลาดใจในเรื่องราวทั้งหมดนี้ทำงานได้อย่างมหัศจรรย์ การเขียนเป็นฮีโร่ที่แท้จริงของการแสดง แม้จะมีความสยองขวัญบทสนทนาก็จบลงด้วยอารมณ์ขันที่ทำให้คุณหัวเราะออกมาดัง ๆ แม้ในสถานการณ์ที่น่ากลัวของตัวละคร การเคลื่อนไหวไปมาของเรื่องราวจากมุมมองที่มีข้อบกพร่องของ Jonathan Harker ทำให้มันลึกลับและชุ่มฉ่ำและทำให้คุณอยากติดตามเป็นอย่างมาก สิ่งพิเศษที่เพิ่มเข้ามาคือการคัดเลือกนักแสดงที่ไร้ที่ติ Claes Bang ในบทบาทของปีศาจที่น่ากลัว ที่มีเสน่ห์และไม่สามารถหาใครที่จะสมบูรณ์แบบได้มากกว่านี้ ในอีกกรณีเขาสร้างความสมดุลให้กับความมืดและความอ่อนแอของสัตว์ร้ายที่มีปัญหาอย่างมาก แต่นั่นไม่ใช่กรณีที่นี่ มารนี้ไม่ได้แสวงหาความเห็นอกเห็นใจของคุณ เขาต้องการเลือด เขาโหดเหี้ยมและน่ากลัวและคุณควรจะกลัวเขา การพรรณนาถึงการนับของ Bang นั้นเยือกเย็นและมีเสน่ห์ แน่นอนว่าคุณไม่ต้องการข้ามเส้นทางกับเขา แต่คุณไม่สามารถช่วยได้ แต่ให้เขาหลงใหล ก่อนหน้านี้ Gatiss และ Moffat ได้ปรับตัวเองกับ Jim Moriarty ซึ่งเป็นนักซวยของ Sherlock ผลที่ได้คือการแสดงที่น่าจดจำโดย Andrew Scott (หรือ Hot Priest) ในฐานะนักฆ่าโรคจิตที่เราอดไม่ได้ที่จะรัก ด้วย Dracula เวอร์ชั่นของ Bang เราได้สิ่งที่คล้ายกัน ในส่วนของซิสเตอร์อกาธา ภิกษุณีแวมไพร์ที่ต่อสู้อย่างดุเดือดและชาญฉลาดปราดเปรื่องซึ่งเป็นปรปักษ์กับท่านเคานต์ ด้วยความสามารถของ Dolly Wells ทำให้ Agatha กลายเป็นคนโปรดอย่างรวดเร็วกลายเป็นฮีโร่ที่คุณชื่นชอบไม่ว่าคุณจะหลงใหลกับ Dracula แค่ไหนก็ตาม การสะกดคำด้วยวาจาระหว่างทั้งสองเป็นไฮไลต์ของการแสดงซึ่งทุกครั้งต้องขอบคุณการเขียนพิเศษ ‘กฎของสัตว์ร้าย’ นำเสนอเรื่องราวใหม่ที่เราทุกคนต่างรู้ดี เราได้รับการสัญญาเลือดและการทำร้ายร่างกายและนั่นคือสิ่งที่เราได้รับ ตอนนี้เป็นงานที่ยอดเยี่ยมที่ทำให้เรากลัวท่านเคานต์ แต่ยังทำให้เรามีความเข้าใจอย่างใกล้ชิดกับเขา มากจนเมื่อเขาเพลิดเพลินกับความรุนแรงคุณก็ทำเช่นกัน แต่ไม่ได้โดยไม่จู้จี้อย่างไม่หยุดยั้งของความกลัวที่ถูกถ่ายทอดออกมาทั้งภาพ เนื้อหา ซาวด์ประกอบทำให้เราชวนขนหัวลุกแทบทุกฉากที่เน็ดฟิกซ์ได้สร้างสรรค์ผลงานขึ้นมา